Ο Γιάννης Σπυρόπουλος τιμάται με το βραβείο της UNESCO στην Μπιενάλε της Βενετίας

Ο Γιάννης Σπυρόπουλος (1912-1990) γεννήθηκε στην Πύλο και σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών (1933-1938) και αργότερα στο Παρίσι (1938-1940). Τίποτε δεν προμήνυε στα πρώτα, ακαδημαϊκά του έργα την ύστερη αφαιρετική του δημιουργία. Ο ίδιος έγραφε το 1975 πως «μια εσωτερική ανάγκη με έσπρωξε προς τη λύτρωσή μου από τον απτό κόσμο του αντικειμένου για να βαδίσω κλιμακωτά προς τα σύνορα μιας άλλης σκέψης και μιας διαφορετικής διάταξης του ζωγραφικού μου χώρου μέσα στο χρόνο». Στους πίνακές του, όπου κυριαρχούν σκούρες επιφάνειες και ο χειρονομιακός χειρισμός του χρώματος, χρησιμοποίησε επίσης το κολάζ και παρεμβάσεις όπως σχισίματα, καψίματα και χαράξεις, δημιουργώντας έναν ζωγραφικό κόσμο βασισμένο στην αντίθεση σκοταδιού-φωτός. Η στροφή του Σπυρόπουλου προς την πλήρη άρνηση της παραστατικότητας ήταν μια αργή, εξελικτική διαδικασία που είχε ολοκληρωθεί στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Το 1960 στην Μπιενάλε της Βενετίας ο ζωγράφος τιμήθηκε με το βραβείο της UNESCO: ήταν μία από τις πρώτες διεθνείς διακρίσεις για Έλληνα αφηρημένο καλλιτέχνη, συμβάλλοντας καταλυτικά στη μεταστροφή του κλίματος σχετικά με την Αφαίρεση στο εσωτερικό της χώρας. Για τον ζωγράφο στάθηκε, επίσης, η αφετηρία μιας σημαντικής σταδιοδρομίας, καθιερώνοντάς τον ως επιφανή εκπρόσωπο της μεταπολεμικής αφηρημένης τέχνης σε διεθνές επίπεδο.